Serwis kulturalny

H. Read stwierdził: "Utożsamianie sztuki i piękna jest na dnie wszystkich naszych trudności przy ocenie sztuki. Sztuka bowiem niekoniecznie jest pięknem(...)". Myśląc o dziejach sztuki, kojarzymy je w pierwszej chwili z rozwojem estetycznych form. W jak dużej mierze jednak poszukiwanie zmysłowej, wizualnej przyjemności rzeczywiście kształtowało i kształtuje historię sztuki?

Teatr wiązał się zawsze z życiem społecznym, z ludzkimi wierzeniami, ideałami i kulturą. Oddawanie czci bogom, wyrażające się w religijnych obrzędach, procesjach, tańcach i śpiewach, które przybierały formy widowiska, było początkiem teatru. Niezależnie od epoki, udział ochotników, powiedzielibyśmy dzisiaj - amatorów - w różnego rodzaju uroczystościach będących odzwierciedleniem teatru ulicznego czy masowego, był znaczny.

Historia i antropologia kulturowa to odmienne, lecz często przeplatające się ze sobą dziedziny nauki. Dawniej, płaszczyzny, na których nawzajem się uzupełniały, prowadziły zwykle do sporów antropologów z historykami dotyczących metodologii badań. Pierwsi zarzucali drugim zbytnie skupianie się na suchych faktach historycznych i opisywaniu tylko wybitnych jednostek, zaś z drugiej strony drwiono z opierania się na przekazach ustnych przy prowadzeniu badań, czy też ze skupiania się na nieistotnych szczegółach.